Petra & Erik Hesmerg | EARTH tradeshow
Tradefair & Exhibition, Amsterdam, 2020 – Expo 14 Nov – 20 Dec
Iedereen heeft er wel een paar in een vakantiealbum. Foto’s van een muur bedekt met veelkleurige schimmel of een indrukwekkend vermolmde schutting, liefst geschoten in close-up. De verleiding is vaak groot om ze te vergroten en als zelf gemaakte Jackson Pollocks aan de muur te hangen. Maar wie vaker dit soort foto’s maakt, betrapt zichzelf vroeg of laat op het uitvoeren van een decoratief trucje. Die valkuil maakt de schoonheid van Earth des te opmerkelijker. Erik en Petra Hesmerg hadden het gedroomde onderwerp voor een hyperesthetische fotoserie: een overwoekerd autokerkhof in het Zwitserse dorpje Kaudorf. Aan de Cadillacs, Studebakers, Messerschmidts en Panhards te zien stond het schroot er al een tijdje toen de fotografen langs-kwamen. Vlak na hun fotoshoot werd de plek op last van de overheid ontruimd, wat zorgt voor een extra nostalgische zweem.
Onderhuids meezingen
Door het jarenlang fotograferen van museale kunstwerken weten de Hesmergs dat als je iets inherent moois simpelweg vastlegt het niet minder mooi wordt maar wel plat. Er is iets extra’s nodig om het tot leven te wekken. Om van een foto meer dan een registratie te maken. Om de foto zelf tot kunstwerk te verheffen. Op het autokerkhof zoomen ze iedere keer precies voldoende in om het mysterie van de omgeving die je niet ziet maar wel vermoedt onderhuids te laten meezingen. Ze verliezen zich niet in details waardoor het beeld abstract zou worden. Een wiel of portier herinnert ons altijd aan waar we zijn. Een enkele keer wordt ons – zorgvuldig geregisseerd-– iets meer zicht gegund, van een vaalgele Fiat 500 bijvoorbeeld die zijn bijnaam ‘rugzakje’ eer aandoet door te zijn geparkeerd op het dak van een grauwe oldtimer.
Scherptediepte
De scherptediepte is zodanig dat niets wordt verdoezeld maar er toch een schilderkunstig randje aan de beelden kleeft. Het contrast geeft het groen van bomen en mos iets sappigs.
En dan zijn de prints, die niet achter afstandelijk glas zitten, ook nog van een fluwelige kwaliteit. Door dit alles zie je autolak bijna overgaan in roest en vermengd raken met rottende bladeren. Ruik je de vochtige aarde die restjes olie overstemt.
Galeriehouder Maurice van Bakel, tevens architect en interieurontwerper, prikte de foto’s op een even eenvoudig als ingenieus staketsel van blanke balken. De constructie dwingt de bezoeker tot zigzaggen tussen de wrakken door, alsof je zelf in Kaudorf bent.
Earth is een fantastisch voorbeeld van hoe je met platte voorstellingen een ruimtelijk overtuigende en esthetisch superieure ervaring neerzet door een feilloos paar ogen te combineren met een verbeelding prikkelende presentatievorm.
Tekst: Edo Dijksterhuis
Krant: Het Parool
Sectie: Kunst & Media
Datum: Vrijdag 11 december 2020